Dlaczego mam się na to zgadzać?

Wyobraźmy sobie, że jest ktoś, kto choruje na raka kości. Bardzo bolesna choroba. Najczęściej kończy się dużymi dawkami morfiny, bo ludzi z bólu skręca. Ten człowiek żyje z dnia na dzień ze strasznym bólem.Wyobraźmy sobie, że wali w pysk niewinnego przechodnia. Ten się obrusza i pyta, za co to?A zbolały odpowiada: Ha, co to za ból! Mnie to boli, twój ból to żaden ból.

Nie zgadzam się.

Nie zgadzam się i dlatego piszę. Nikt nie ma prawa ranić dlatego, że coś go w środku boli. Nie robię nikomu krzywdy, jestem przechodniem. Przeminę. Nie jestem worem do bicia dla rozwydrzonych, rozchwianych emocjonalnie poszukiwaczy swojego cierpienia!

Gdy różne twarze kreowane dla odmiennych sytuacji oddalają się od siebie, ten dystans wytwarza cierpienie. Rozdarcie. Gdy emocje oddalają się od siebie, gdy nie są adekwatne do wydarzeń wokoło - to ten rozjazd też powoduje cierpienie. Ale nikomu nie robi się lżej, gdy kogoś zaczyna też boleć. Jednak, żeby to zobaczyć, trzeba zacząć patrzeć na ludzi wokoło. Trzeba ich dostrzec i uszanować.

Ludzie, na których nam zależy. Ludzie, z którymi współistniejemy są lustrem. Bez nich trudno jest zdefiniować dobro i zło. To w ich oczach odnajdziemy odbicie siebie, w ich reakcjach znajdziemy chwilową, kojącą prawdę.

Dosiądź się do nas, na tej świni dobrze się jedzie...

Czy stwarzanie dobrych warunków chorobie powoduje ozdrowienie?Czy napełnianie durszlaka wodą doprowadzi do jego zapełnienia?O co chodzi w terapii zaburzeń osobowości?

Można odnieść wrażenie, że przedstawiciele handlowi koncernów farmaceutycznych są coraz bardziej efektywni w swojej pracy. Pozyskują klientów niemal z każdej grupy wiekowej i potrafią utrzymać ich, jako klientów przez długie lata.

Handel narkotykami jest zakazany, jest karalny. W niektórych krajach jest nawet karany śmiercią. Co innego, gdy środki chemiczne zmieniające stan świadomości i uzależniające w swoim działaniu są kolportowane przez farmację i zapisywane przez służbę zdrowia. To zupełnie co innego.

Partner z borderline - kiedy miłość to tylko słowo

Kiedy miłość to tylko słowo (u osób z zaburzeniem osobowości borderline)

Tłumaczenie artykułu Shari Schreiber (znakomita większość tekstu), zaczerpnięte z bloga Koniectoksycznych.

Jeżeli kiedykolwiek miałeś do czynienia z  osobą z zaburzeniem borderline to na pewno zmagałeś się z ogromną dezorientacją i chaosem. Wielka różnica pomiędzy wypowiadanymi słowami, a czynami spowodowała, że biegałeś w kółko próbując zrozumieć, o co w tym wszystkim chodzi. Czy powinieneś wierzyć swojej partnerce, kiedy mówi, że "kocha cię ponad wszystko i że wszystko, czego pragnie to szczęścia dla ciebie"? Czy może powinieneś zaakceptować ich destrukcyjne zachowania i przyjąć je jako dowód, że ich słowa o miłości nie są prawdziwe? Wątpisz w swoją emocjonalną normalność ponieważ w jednej minucie cię adorują, a godzinę, albo jakiś czas później odcinają cię, zdradzają, albo chcą z tobą zerwać!

Jesteśmy narodem ćpunów. Koncerny wmawiają nam choroby i faszerują chemią

Koncerny wmawiają nam choroby i faszerują chemią  

Polecamy ciekawy wywiad z psycholog Ewą Wojdyłło. Coraz więcej ludzi uświadamia sobie, że sa wmanipulowywani w chorobę, aby zrobić z nich pacjentów. Tu pani psycholog oręduje przeciw farmacji. Mamy nadzieję, że nie w celu zwiększenia klientów u psychologów....

Pusty zbiornik miłości - nowe wytłumaczenie dla bycia niedojrzałym

Otaczający nas świat potrzebuje niedojrzałych ludzi na bardziej dojrzałych stanowiskach, z zupełnie dojrzałym portfelem. Takie dorosłe dzieci kupują lepiej, dłużej żyją jako single, są sfrustrowane i można wykrywać u nich różne zaburzenia.

Dorosłe dzieci winę będą upatrywać wokoło siebie. Dlatego, że są dorosłe. Małe dzieci obwiniają siebie i są wpatrzone w dorosłych - oni są duzi, silni i od nich można się uczyć.
No chyba, że dorośli przyklękają i starają się być jak dzieci, aby uchronić je przez traumą rzeczywistości. Wtedy małe dzieci mają silnych kolegów, są przeświadczone o swojej mocy i kiedy zostają rzucone na głęboką wodę - toną.
Lecą w ich stron wtedy koła ratunkowe terapeutów i farmaceutyków.

Możecie spotkać się z teorią pustego naczynia. Jakoby małe dziecko przychodziło na świat jako puste naczynie, które napełnia się miłością. Jak się tego naczynia nie napełni to naczynie potem będzie cierpiało i naczyniem trzeba będzie się zająć terapeutycznie.

Dla kogo pomoc? Kto jej chce? Kto jest gotowy?

Dla kogo jest ten blog?

Jeśli trafiasz na tego bloga i masz zaburzenie typu border line to niektóre teksty mogą być dla Ciebie trudne w odbiorze. Pamiętaj, czytając, że pisane są z dobrym nastawieniem. Nie handlujemy farmaceutykami, nie zapraszamy na terapię. Chcemy, aby tak jak bliska naszym sercom osoba, cierpiący na to zaburzenie mogli podjąć normalną aktywność społeczną.
Niemniej jednak blog pisany jest bardziej pod kątem osób, które kochają bordera, które nie rozumieją co się dzieje i dlaczego cierpią obie strony.

Winni nikomu nie są potrzebni

Poszukiwanie winnych nic nie daje. Nie ma sensu ani obwinianie otoczenia, ani samego bordera o to, że ma takie właśnie zaburzenie osobowości. Jest tak jak jest i coś z tym trzeba zrobić. Trzeba uczyć się żyć. Ale dokonać przemiany może tylko ktoś, kto chce lub jest zmuszony okolicznościami do takiej wewnętrznej zmiany.

Leczyć czy konserwować?

Terapeuci przekonują, że zaburzenie jest nieuleczalne. Nie da się zmienić osobowości człowieka. Trzeba nauczyć się z tym żyć, trzeba zaakceptować i przytakiwać. Jednak są osoby, które wyszły z BDP. To jak w końcu jest? Uleczalne, czy nieuleczalne? Komu zależy, aby było nieuleczalne?

Hipoteza zasranych okularów

Znacie opowieści o najczarniejszej czerni?

Wszystko jest złe. Wszystko jest przeciwko. Nikt mnie nie kocha. Nikt nie lubi. Nie mam przyjaciół. Jestem za gruba. Mam nie-taki kształt twarzy. Cerę mam brzydką. Włosy nie-takie. Wszędzie jest gówno. Wszystko to gówno.

A życie wokoło normalne.

Wrogów nie widać. Przeciwników i spiskowców też. Kochający ludzie są, ale są odtrącani teatralnym gestem. Znajomi są i wydają się cieszyć ze spotkań. Ładna sylwetka. Więc gdzie jest to gówno?

Gówno jest na okularach.

Splot okoliczności i młodzieńczych wyborów doprowadził do zasrania własnych, wewnętrznych okularów. To dlatego lustro ciągle kłamie. To dlatego wszędzie, gdzie się nie spojrzy tam widać ciemność i gówno. No po prostu przesrane.

Blogowa lektura obowiązkowa - niekoniecznie dla borderów

Blog Samczeruno.pl prowadzony przez Marka jest pełen dość kontrowersyjnych tematycznie tekstów. Pisany jest w sposób zmuszający do głębszej refleksji pomimo dość niewyparzonego języka autora.

Borderline. Pieprzenie stulecia

wybrany fragment obszernego wpisu na blogu:

"Borderline to jedna z form tego, co świat Ci oferuje. Najpierw Twoja Boska natura (możliwości których być może jeszcze nie znasz) zostaje zakryta fałszem a Ty nafaszerowany kłamstwami o winie, niegodności, cierpieniu i szlachetnej skromności, cudownie wyglądających ideałach, a później oferuje Ci pocieszenie za które płacisz wielką cenę. I tak mija Twoje życie... To największy przekręt jaki istnieje; chowają się przy nim dokonania Panów Balcerowicza i kolesi z igloo, OFE i "nasze" autostrady. Przykładem idealnym jest religia - najpierw wmawiają Ci cierpienie i niegodność, a gdy w efekcie cierpisz, obiecują że za pieniądze i wierność po śmierci uwolnisz się od cierpienia - które sami Ci "zainstalowali" w głowie powtarzaniem od niemowlęcia. 

Czy rozumiesz co pragnę Ci przekazać? borderline to tylko jeden z efektów, jakie następują gdy dałeś się owładnąć światowym przyjemnostkom - a zapomniałeś o tym co jest naprawdę ważne; o miłości i szacunku do siebie"

Border line - kto cierpi bardziej

A ja cierpię najbardziej, nie ty. Ty nie masz prawa tak bardzo cierpieć jak ja cierpię

• Czy da się porównać ludzkie cierpienie? Szczególnie gdy chodzi o cierpienie niefizyczne, o boleści duchowe, wewnętrzną, palącą pustkę?
• Czy bardziej cierpi ten, kogo dopadła pustka, czy bliska osoba, która nic z tym nie może zrobić?
• Czy lepiej jest kochać, czy być kochanym?
• Czy można oczekiwać od innych, w zamian odcinając się od czyichkolwiek oczekiwań?

Pytania trudne. Z odpowiedzią zaś trzeba uważać. Można skrzywdzić osoby o statusie szczególnie wrażliwych.

Jak żyć z border line - szeroko polecana książka

Książka polecana dla obu stron - przede wszystkim jednak dla tych, którym przyszło żyć z cierpiącymi na zaburzenie osobowości typu border line. 

Bardzo prosto i jasno opisane problemy codzienne dotyczące komunikacji, wyrażania emocji i akceptacji osób o skrajnych emocjach.

Autorami są Randi Kreger i Paul Mason. Oryginalny tytuł: Stop walking on eggshells. Taking your life back when someone care about has borderline personality disorder.

Ten podręcznik, który zyskał uznanie nawet wśród psychoterapeutów zajmujących się leczeniem zaburzeń osobowości dostępny jest w polskim przekładzie Małgorzaty Oleszczuk dzięki Gdańskiemu Wydawnictwu Psychologicznemu.

Choroba cygańska to nie border line

Niezrozumienie problematyki zaburzenia border line prowadzi to wielu krzywdzących porównań.  Można spotkać się ze stwierdzeniem, że "to żadne tam BDP - to lenie patentowane, które pasożytują na innych".

Trudno jest o konstruktywną polemikę z powyższym stwierdzeniem. Ci, którzy tak mówią nie zdają sobie widać sprawy z poziomu cierpienia i depresji osób dotkniętych tym zaburzeniem osobowości. 
Psychoterapeuci starają się bronić swoich pacjentów tłumacząc to stosunkowo nowe zjawisko. 

Jarek Kefir mówi jak jest (być może)

Borderline: psychopaci bez empatii? Tego psycholog Ci nie powie!

Ostry ale i godny zastanowienia wpis na blogu Jarka Kefira dotyczący zaburzenia border line.
W dość prostych słowach autor odnajduje analogię pomiędzy osobami ze zdiagnozowanym BDP a ich bliskimi do relacji kat - ofiara.
Oczywiście dla osób znajdujących u siebie to zaburzenie artykuł może wydawać się krzywdzący. Jednak pewne mechanizmy opisane szerzej przez Jarka zmuszają do poważnego potraktowania jego tekstu.

Pacjent wyleczony - klient stracony 

Black & White - ale zwykle bardziej black

Gdy wszystko robi się czarno białe, gdy emocje zamiast oscylować przeskakują w skrajne położenia świat staje się trudny w odbiorze.

Można powiedzieć, że świat jest niedopasowany, że to emocje są prawdziwe, to one grzeją radością lub palą boleśnie mrokiem. Ale jeśli tak by było to czy świat będzie cierpiał?

Czy świat może cierpieć?

Raczej nie.

W swym tańcu pomiędzy odmiennościami, w sprzymierzeniu różnic trwa niezmiennie zmieniający się. Jest tak trwały jak idealne oczekiwania, które mamy wobec niego i tak nietrwały jak obraz rzeczywistości.
Cierpienie jest gdzieś na granicy oczekiwania. Gdzieś na granicy nadziei, na załamaniu siły.

Samobójstwo - mity

Mity na temat samobójstwa

Osoby dotknięte borderline, znajdują się w grupie podwyższonego ryzyka popełnienia samobójstwa. Tak jak ok 2 % populacji cierpi na to zaburzenie, tak ok 8% z tej grupy nie udaje się uratować. Statystyki popełnianych samobójstw są przerażające.
W swoich publikacjach profesor Brunon Hołyst, specjalizujący się w zagadnieniach kryminalistyki i suicydologii w Polsce, obala 10 najpopularniejszych mitów.

Mit nr 1. Ludzie, którzy mówią o samobójstwie, nie odbierają sobie życia.

FAŁSZ. Według badań wielu autorów, specjalistów w tej dziedzinie, od 80 do 85% samobójców ostrzegało swoją rodzinę i przyjaciół o chęci popełnienia samobójstwa.

Dopóki jest się w grze - dopóty jest sens

Dopóki jest się w grze - dopóty jest sens

Skała. Kojarzona z trwałością i twardością w rzeczywistości rozsypuje się od chwili powstania. Jak każdy nieożywiony twór jedynie słabnie podczas swego pobytu w świecie przedmiotów.

Wszystko co żywe - kombinuje. Wszystko żywe zapełnia luki, nisze. Przekształca się i dopasowuje. Pewna energia przenoszona pomiędzy żywymi tworami napędza i magicznie odmienia byt martwych substancji.

Czego oczekuję od psychoterapii BPD

Iskrzy na styku rodzice - psychologowie.

Nie wiem, czy u Was także. To są dwa różne światy, które zbiorem wspólnym zahaczają o zaburzone dziecko.
Psycholog (albo lekarz - psychiatra) przychodzi sobie do pracy i pracuje lepiej lub gorzej. Ma jakieś teczki z dokumentami, jakieś twarze tasują mu się przed nosem. Jakieś łzy, jakieś smutki, śmiechy, napięcia. Zegar tyka.
Pomiędzy twarzami jest czas na kawę na rozmowę z innymi pracownikami danej jednostki.
Następne twarze, dokumenty, protokoły, zalecenia, polecenia, wypisywanie leków.
Zegar cyka.

Rodzice, nie jesteście winni temu, że dzieci mają zaburzenia osobowości

Gdy coś przestaje pasować, gdy diagnoza border line zaczyna coraz bardziej pasować, muszą pojawiać się pytania o winę. Kto i kiedy zawinił? Jak do tego mogło dojść, że dziecko, że nastolatek ma zaburzoną osobowość?
Sztandarowe pytanie: Gdzie byli rodzice?

Zacznijmy więc od początku.

Zanim jeszcze narodzi się dziecko już zaczyna się nagonka. Szczególnie matka jest pod ostrzałem kampanii reklamowych różnych produktów. Wzbudza się w niej lęk, który ma trwać tak długo, jak są pieniądze na koncie. 
Specjaliści, doradcy, handlowcy, sąsiadki, babki, koleżanki z pracy. Wszyscy mają tajemną wiedzę. Tak jakby macierzyństwo było księgowością. Szkoły matek. Szkoły rodzenia. 
Nie chodzisz? = ryzykujesz

Mnemotechniki kryteriów

Mnemotechniki kryteriów

POGRANICZE

Borderline czyli "osobowość z pogranicza". Psycholog: Każdy z nas zna kogoś takiego [wywiad]

– Ci ludzie nie widzą, kim są – mówi o osobach z borderline dr hab. Krystyna Drat-Ruszczak. Zdaniem ekspertki, mogą oni posiadać wysokie kompetencje, ale na własne życzenie nie osiągną sukcesu w pracy. Nie zbudują trwałego związku, a ich najbliżsi nie są w stanie z nimi wytrzymać.

Czy każdy z nas zna kogoś, kto ma zaburzenie borderline?

Dr hab. Krystyna Drat-Ruszczak: Objawy borderline w naszym otoczeniu są dość powszechne i każdy na pewno zna taką osobę.

Borderline to inaczej "osobowość z pogranicza". Co to znaczy?